telefonare

參見：telefonaré

意大利語

源自 telefono +‎ -are。

telefonàre (第一人稱單數現在時 telèfono，第一人稱單數先過去時 telefonài，過去分詞 telefonàto，助動詞 avére) (及物、不及物)

(不及物) 打電話 [接 a ‘給’] [助動詞 avere]
Ho telefonato a Luca ― 我給 Luca 打電話。

Per favore, telefona prima di venire. ― 來之前麻煩你打個電話。
(及物) 和……通過電話交流

telefonàre (-are) 的變位（參見Appendix:意大利語動詞）

人稱	單數			複數
不定詞	telefonàre
助動詞		avére	動名詞		telefonàndo
現在分詞		telefonànte	過去分詞		telefonàto
人稱	第一人稱	第二人稱	第三人稱	第一人稱	第二人稱	第三人稱
直陳語氣	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
現在時	telèfono	telèfoni	telèfona	telefoniàmo	telefonàte	telèfonano
未完成時	telefonàvo	telefonàvi	telefonàva	telefonavàmo	telefonavàte	telefonàvano
遠過去時	telefonài	telefonàsti	telefonò	telefonàmmo	telefonàste	telefonàrono
未來時	telefonerò	telefonerài	telefonerà	telefonerémo	telefoneréte	telefonerànno
條件語氣	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
現在時	telefonerèi	telefonerésti	telefonerèbbe, telefonerébbe	telefonerémmo	telefoneréste	telefonerèbbero, telefonerébbero
假設語氣	che io	che tu	che lui/che lei, che esso/che essa	che noi	che voi	che loro, che essi/che esse
現在時	telèfoni	telèfoni	telèfoni	telefoniàmo	telefoniàte	telèfonino
未完成時	telefonàssi	telefonàssi	telefonàsse	telefonàssimo	telefonàste	telefonàssero
祈使語氣	—	tu	Lei	noi	voi	Loro
祈使語氣		telèfona	telèfoni	telefoniàmo	telefonàte	telèfonino
否定祈使語氣		non telefonàre	non telèfoni	non telefoniàmo	non telefonàte	non telèfonino

telefonare 在Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

源自 telefona +‎ -re。

telefonare f (不可數)

telefonare的變格（僅單數）